Dzisiaj druga część wspomnień z wakacji w Wolińskim Parku Narodowym, czyli wycieczka nad Jezioro Turkusowe i Wzgórze Zielonka :)
Nad Jezioro Turkusowe, zwane również Szmaragdowym, z Międzyzdrojów prowadzi szlak niebieski (cała trasa, podobnie jak poprzednia opisana TU, ma około 20 km). Jest najtrudniejszym szlakiem Wolińskiego Parku Narodowego, ale dla mnie najatrakcyjniejszym ze względu na jego różnorodność krajobrazową.
Nad Jezioro Turkusowe, zwane również Szmaragdowym, z Międzyzdrojów prowadzi szlak niebieski (cała trasa, podobnie jak poprzednia opisana TU, ma około 20 km). Jest najtrudniejszym szlakiem Wolińskiego Parku Narodowego, ale dla mnie najatrakcyjniejszym ze względu na jego różnorodność krajobrazową.
Część trasy przebiega przez lasy, w większości bukowe, o niezwykle zróżnicowanym terenie. Po drodze napotyka się na pagórki, wąwozy, leśne polanki; nie ma zatem mowy, żeby wędrówka stała się monotonna.
Wzgórze Zielonka
Jezioro Turkusowe, pozostałość po działającej we wsi Wapnica do lat 50. ubiegłego stulecia odkrywkowej kopalni kredy, jest jednym z najpiękniejszych jezior WPN-u. Leży pośród zalesionych wzniesień Lubińsko-Wapnickich. Swoją nazwę zawdzięcza turkusowej barwie, która powstaje wskutek odbicia promieni światła od wody zawierającej związki wapnia.
Powierzchnia jeziora to 6,74 ha, a jego głębokość - 21,2 m.
Znad Jeziora Turkusowego szlak dalej prowadzi na Wzgórze Zielonka, z którego podziwiać można fantastyczną panoramę części Zalewu Szczecińskiego, wraz z rozlewiskami Wstecznej Delty Świny. Widok ten został uznany przez Międzynarodowe Towarzystwo Przyjaciół Przyrody "Krajobrazem roku 1993/94".
Rozlewiska Wstecznej Delty Świny to archipelag około 40 wysp i kanałów o zmieniających się kierunkach przepływu wód. Geneza powstania tego wodno-błotnego kompleksu przyrodniczego sięga 6 000 lat wstecz i związana jest z wezbraniami sztormowymi Bałtyku. W wyniku sztormów i silnych wiatrów następuje cofanie się wód Świny oraz wlewy wód morskich i formowanie wstecznej delty. Wody morskie wówczas gwałtownie wlewają się do Zalewu Szczecińskiego, przez co następuje podtopienie wysp. Warunki takie determinują charakter roślinności występującej na tym siedlisku - są to rośliny słonolubne, wśród których stwierdzono obecność rzadkich gatunków, jak np. aster solny, babka pierzasta, mlecznik nadmorski, kłoć wiechowata i inne. Te podmokłe obszary to także raj dla ptaków, siedlisko o międzynarodowej randze.
Miłej niedzieli ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz